piątek, 31 sierpnia 2012

#16 Zayn (część 4)

witajcie kochani <3
wróciłam do Was już na stałe, nigdzie się nie wybieram :D dziś mam dla Was czwartą i ostatnią część imagina o Zaynie :D mam nadzieję, że Wam się spodoba, bo połączyłam w nim dwa (pierwotnie) osobne imaginy ;) przygotowałam dla Was coś dłuższego w ramach przeprosin za to, że tak długo mnie nie było :D
przy okazji...


kojarzycie skądś tę piątkę przystojniaków? ;D jak się okazuje, na Majorce jest pełno takich rysunków naszych chłopców :) byłam dumna, widząc je i postanowiłam je Wam pokazać ;D

PS. Liczę na choćby krótkie opinie :)

____________________________________________________________________


- Może powinniśmy zadzwonić po lekarza – usłyszałam powątpiewający głos Nialla.
Jego stłumiony szept dochodził do mnie jakby zza ściany – niewyraźny i cichy. Czułam się, jakby ktoś zamknął mnie w szklanej kuli, izolując mnie tym samym od otaczającej rzeczywistości. Głucha cisza przerywana przez niezrozumiałe szmery działała na mnie odprężająco i jednocześnie usypiająco. Przez chwilę zastanawiałam się nawet, czy czasem nie umarłam, ale mój umysł szybko odsunął od siebie tę myśl.
Moje myśli płynęły wolno, następując po sobie jedna po drugiej, a ciało było jakby od nich oderwane.
Nie zaprzątałam sobie głowy słowami Nialla. Mówił coś, ale nie miałam ani siły, ani ochoty, żeby pobudzić umysł do pracy i skupić się na jego szepcie. Jemu nigdy nie zamykały się usta, więc zapewne i tym razem nie miałam powodu do zmartwień. Po prostu sobie leżałam…
- Nie wydaje mi się, żeb… – zaczął Zayn, ale Liam wszedł mu w słowo.
Zayn… A więc był tam! Mój chłopak, który siłą zaciągnął mnie do kompleksu chłopców, by oznajmić im, że jesteśmy razem. No, może na początku poddałam się z własnej woli, ale potem… potem…
- Ona może mieć wstrząśnienie mózgu albo Bóg wie, co jeszcze!
Liam i jego rozsądne rozumowanie… Po jaką cholerę potrzebny był im specjalista?! Czy oni naprawdę nie widzieli, że mam się dobrze, tylko najzwyczajniej w świecie nie chce mi się podnosić powiek?!
…potem przyłapał nas Niall. Weszliśmy do domu, bo głupio było tak stać przy bramie, ignorując nalegania blondyna. Chłopcy siedzieli w salonie. Grali. Zayn próbował zwrócić ich uwagę, ale oni byli zbyt zajęci. Wtedy odezwał się Nialler…
Powoli dotarło do mnie znaczenie ich słów.
…i straciłam przytomność. A teraz chcą zadzwonić po lekarza.
Czy oni kompletnie oszaleli?!
Ostatkami sił otworzyłam oczy.
Chłopcy pochylali się nade mną, szepcąc między sobą jakieś niezrozumiałe, nieskładne zdania. Podejrzewałam, że dalej dyskutowali o tym, czy powinni zadzwonić po kogoś, kto się na tym zna, czy zostawić mnie w spokoju. Liam tłumaczył coś z zawziętością reszcie, a Zayn widocznie próbował ich jakoś powstrzymać. Widać on jedyny zdawał sobie sprawę z tego, jakie będą mieć kłopoty, gdy zrobią to, co planują zrobić.
Chrząknęłam cichutko, bo nie miałam wystarczająco siły, bo zrobić cokolwiek innego.
Chłopcy jak na komendę skierowali na mnie swój zaskoczony wzrok, zapewne nie biorąc pod uwagę faktu, że mogę po prostu się obudzić. Przeszywali mnie uważnymi spojrzeniami, oceniając mój stan fizyczny i psychiczny.
- [T.I.]?! – cała piątka wstrzymała oddech, jakby bali się, że znowu stracę przytomność.
„Jacy oni delikatni” przez moją głowę przemknęła przesiąknięta ironią myśl.
- Nie dzwońcie po lekarza, kretyni!
Zastygli w bezruchu, przypatrując mi się z uwagą. Pewnie nie takiej reakcji się spodziewali.
Po krótkiej chwili ciszy, jaka zapadła, pierwszy odezwał się Lou, przywołując na twarz swój łobuzerski uśmiech.
- Zaczyna dochodzić do siebie – oznajmił Louis z miną fachowca.
Nialler parsknął śmiechem, ale obdarzony karcącym spojrzeniem Zayna, natychmiast się zamknął.
- Bardzo dowcipne, Tomlinson, zważywszy na fakt, że prawie mnie zabiliście – mruknęłam zrzędliwie.
- Martwiliśmy się o ciebie – westchnął z ulgą Harry, ignorując moją wcześniejszą wypowiedź.
- Co ty nie powiesz…
- Jak się czujesz? – usłyszałam pytanie z kilku ust jednocześnie.
- Bywało gorzej. Co wyście mi zrobili?!
- Nic – odparł zdawkowo Lou, uśmiechając się z rozbawieniem.
- Co znaczy „nic”? – drążyłam, unosząc się na łokciu.
Zakręciło mi się w głowie, a w skroni poczułam pulsujący ból. Zignorowałam uciążliwy ruch obrotowy pokoju i skupiłam się na czymś, co zaburzało porządek pomieszczenia. Nie dało się tego przeoczyć…
- Dlaczego, u licha, ta kanapa jest przewrócona?! – mruknęłam z nieukrywanym przerażeniem.
Boże, co im znowu odbiło?
- To nic takiego – odparł Liam, również próbując zamaskować błądzący na jego ustach uśmiech.
- Zaczynam się was bać – stwierdziłam, siadając i próbując ustalić, czy pod moją „nieobecność” zdemolowali coś jeszcze.
- I słusznie – Lou zaśmiał się dźwięcznie, usadawiając się tuż przy mnie. – Jeśli jesteś ciekawa, to przewrócona kanapa jest efektem naszej wspólnej, niepojętej radości.
Przyjrzałam się całej ich piątce i parsknęłam śmiechem.

***
- A więc, drogi Zaynie, zdradzisz nam swoją tajemnicę? – kobieta uśmiechnęła się do niego, pochylając się nad szklanym stolikiem, na którym ustawione były dwie filiżanki herbaty.
- Tajemnicę? – chłopak zdziwił się, a na jego twarzy pojawił się delikatny uśmiech.
- Podobno nie jesteś już singlem, czy to prawda? – podekscytowanie było doskonale widoczne na jej młodej twarzy.
Była dość ładna. Szczupła blondynka, około trzydziestki z dosyć rzucającym się w oczy make-upem. Ubrana elegancko, ale niezbyt przesadnie, z ładną, dopracowaną fryzurą. „Spodobałaby się Harry’emu” stwierdziłam w duchu, ale ta myśl szybko ulotniła się z mojej głowy.
- Och, to masz na myśli – zaśmiał się dźwięcznie. – To nie jest tajemnica. Owszem, od jakiegoś czasu jestem w związku.
- Cóż, kochani – zwróciła się w stronę kamery ze sztucznym uśmiechem – kolejny członek One Direction stracił status singla! Mam nadzieję, że oboje jesteście szczęśliwi, życzę wam wszystkiego, co najlepsze. Wszyscy wam tego życzymy!
Nacisnęłam czerwony guzik. Ekran zgasł i pokojem zawładnęła ciemność. Uśmiechnęłam się do siebie szeroko, z radością przywołując słowa mojego chłopaka.
Od jakiegoś czasu jestem w związku.
A  więc teraz wszystko miało się zacząć. Oficjalnie.

***
Wpadłam do domu chłopaków, niemal dysząc i naparłam plecami na drzwi. Cholera, jak oni to znosili? Podziwiałam Eleanor i Danielle za ich cierpliwość i to, że jakoś radziły sobie z takimi sytuacjami, z jakimi mi przyszło zmierzyć się dzisiaj.
- Co jest? – Zayn wyszedł z pokoju i spojrzał na mnie ze zdziwieniem.
- Pełno paparazzi pod bramą, co wyście im zrobili? – mruknęłam, na wszelki wypadek przekręcając klucz w zamku.
Dzisiaj miałam naprawdę ciężki dzień. Reporterzy, ludzie biegający za mną z kamerami i aparatami naprawdę nie byli mi potrzebni do szczęścia. Odkąd zaczęłam spotykać się z Zaynem, mój świat obrócił się do góry nogami. Nigdy nie lubiłam zbytnio robić wokół siebie szumu, a teraz było go aż za dużo. Po całym Internecie krążyły nasze wspólne zdjęcia, plotki, przypuszczenia, w gazetach i na stronach plotkarskich ukazywały się artykuły informujące cały świat, że Zayn znalazł nową dziewczynę. To było zwyczajnie męczące.
Zayn nie zwracał na to takiej uwagi, jak ja. Nie dziwiłam mu się, o nim już od dawna było głośno. Ale on był gwiazdą, a gwiazdy zawsze wzbudzają sensację. Nawet ich zdjęcia zrobione podczas spaceru ze sklepu do domu z kartonem mleka w ręce obiegały cały świat. Ale ja? Ja byłam normalna.
- Powinnaś się przyzwyczaić – uśmiechnął się znacząco i objął mnie w pasie.
- Nigdy się nie przyzwyczaję – odparłam marudnie, opierając się czołem o jego ramię.
- Ostatnio wszystko się ucisza.
Próbował mnie uspokoić, ale wiedziałam, że kłamie. Nic się nie uciszało i doskonale zdawałam sobie sprawę z tego, że tak już zostanie. Dzisiaj, na przykład, spory tłum pędził za mną po całym mieście, uniemożliwiając mi większe zakupy. Odmówiłam wzięcia udziału w dwóch wywiadach i przez kilkadziesiąt minut musiałam tłumaczyć rozwrzeszczanym fankom chłopców, że nie przekazuję im żadnych wiadomości i że, przykro mi, nie zrobię sobie z nimi zdjęć, bo nie jestem celebrytką.  
- Dzisiaj miałam wyjątkowo męczący dzień – oznajmiłam, wyswobodziwszy się z jego objęć. – Pójdę się położyć.
Nie spodobał mu się mój plan na ten wieczór. Zmarszczył czoło i poszedł za mną do salonu.
- Może wyjdziemy gdzieś, gdy już odpoczniesz? – spytał, siadając koło mnie. –Albo zajmiemy się czymś innym?
- Zayn – zaczęłam zmęczonym głosem, ale nie pozwolił mi dokończyć.
Wpił się w moje usta z gwałtownością i natarczywością, która rzadko się u niego pojawiała. Nie pozostałam mu dłużna, nagle zapominając o swoim wyczerpaniu i trudnym dniu. Pewnym siebie ruchem ściągnęłam z niego koszulkę i rzuciłam ją gdzieś za siebie, nie martwiąc się zbytnio o to, gdzie wyląduje. Zadrżałam, ogarniając wzrokiem idealnie umięśnione ciało Zayna.
Do naszych uszu doszło ciche kaszlnięcie. Oderwaliśmy się od siebie speszeni, wpatrując się w przybysza. Nialler przeszedł spokojnie przez pokój i usadowił się na drugim końcu kanapy.
- Nie to, że mi w czymś przeszkadzacie czy coś, ale… Nic nie sugerując, pod domem stoją paparazzi, więc moglibyście albo się powtrzymać albo chociaż zasłonić okno… - stwierdził, włączając telewizor.
Zayn odsunął się ode mnie i westchnął, a ja położyłam się na poduszkach i przeciągnęłam się leniwie, szturchając przy okazji zaczepnie Nialla.
- Byłaś dzisiaj w centrum handlowym – zauważył, szukając czegoś ciekawego do obejrzenia.
- Skąd wiesz? – zdziwiłam się, patrząc podejrzliwie na jego złośliwy uśmiech.
- Widziałem zdjęcia – odparł, widocznie chcąc doprowadzić mnie do białej gorączki.
Zasłoniłam twarz poduszką i westchnęłam tak ciężko, jak tylko potrafiłam. Świetnie. Więc nawet nie musiałam nikomu mówić, że byłam dziś na zakupach, bo wszyscy ludzie posiadający Internet już o tym wiedzieli. To z pewnością wiele ułatwiało.
- Podobno kupiłaś sobie koszulkę i dwa staniki. Nosisz miseczkę B? – spytał, szczerząc się.
Szybkim ruchem usiadłam na kanapie i z całej siły rzuciłam w blondyna poduszką. Chłopak roześmiał się i odrzucił pocisk w moim kierunku, ale chyba nie z zamiarem trafienia mnie.
- Nie bolało – wyszczerzył się.
- Liczy się gest – odparłam, opierając się o ramię Zayna.
Chłopak spojrzał znacząco na przyjaciela i schował twarz w moich włosach. Naprawdę, ciężko było mi rozszyfrować ich gesty i miny, których znaczenie znali tylko oni. „To chyba nie na moją głowę” pomyślałam w duchu.
- Zostawię was samych – oznajmił ni stąd i zowąd, wstając i oddając nam pilota.
Uśmiechnęliśmy się do siebie, gdy chłopak zniknął za drzwiami.
- Na czym skończyliśmy? – spytał cicho Zayn, wodząc kciukiem po mojej szyi.
- Na tym, że powinniście zasłonić okno – usłyszeliśmy stłumiony głos Nialla i oboje parsknęliśmy śmiechem.


~W.

23 komentarze:

  1. super rozdział !

    OdpowiedzUsuń
  2. Haha. Dobijają mnie uwagi Nialla. :D
    Świetna robota. :D

    OdpowiedzUsuń
  3. Ten komentarz został usunięty przez autora.

    OdpowiedzUsuń
  4. ola twoja fanka ;p23 stycznia 2013 21:06

    w tym nialler jest zajebisty opowiadanie jest prze cudne kocham je oby tak dalej !!!!!

    OdpowiedzUsuń
  5. hahhahahahahaha tekst na końcu - powalające. Śmiałam się do rozpuchu

    OdpowiedzUsuń
  6. HUEHUE to z Niallem jes super

    OdpowiedzUsuń
  7. Zarąbisty , Nialler ale ma teksty XDD

    OdpowiedzUsuń
  8. KOCHAM TO!!! <3

    OdpowiedzUsuń
  9. zdecydowanie moja ulubiona część:) !!

    OdpowiedzUsuń
  10. Poproszę o więcej imaginów z komentarzami Nialla... *.*
    Duda

    OdpowiedzUsuń
  11. hahahhahahahha Niaaaal <3 Świetnee !

    OdpowiedzUsuń
  12. Haha..Super.Nialler najlepszy! <3
    Haha..KOCHAM *.*
    Zapraszam do mnie : http://normalnienienormalna69.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  13. Cudny! Taki śmiechowy :D
    ale ten koleś na zdjęciu to nie Zayn :p

    OdpowiedzUsuń
  14. HEHE!!!to mnie rozwaliło ,,Na tym, że powinniście zasłonić okno"/Niallowa

    OdpowiedzUsuń
  15. Końcówka i wszystkie komentarze Nialla są naj xD

    OdpowiedzUsuń
  16. Komentarze Niallera ! *.* :D Hahaha :D Boski ! *.*

    OdpowiedzUsuń
  17. Nosisz miseczke B ? Hahahahahah xD
    O jaciee aż sie popłakałam ze śmiechu xD Dobree <3

    OdpowiedzUsuń
  18. Uwagi Niall'a były chyba najlepsze. Popłakałam się przy tym ze śmiechu <3

    OdpowiedzUsuń
  19. Te komentarze Nialla są świetne xd

    OdpowiedzUsuń
  20. Hahahaha Niall xDD Mokreee xd
    świetny imagin xd

    OdpowiedzUsuń
  21. Niall jak zawsze hahaha za nim nie nadążysz i świetny imagin

    OdpowiedzUsuń

Szablon by S1K