środa, 10 lipca 2013

#130 Niall (część 4)



Następnego ranka otwierałam oczy ze złudną nadzieją, że cały poprzedni dzień okaże się nocnym wyobrażeniem, nie mającym najmniejszego związku z rzeczywistością. Nie czułam się dobrze psychicznie i byłam kompletnie wykończona udawaniem, że wszystko jest dobrze. Nie było.
Może i prawdą było, że Niall mi się podobał. Miał w sobie coś, co mnie do niego przyciągało – był przystojny, inteligentny, zabawny i niesamowicie seksowny, a w dodatku jego oczy hipnotyzowały mnie z każdym spojrzeniem. Czułam, że istnieje między nami nić porozumienia, moglibyśmy być idealni razem. I gdybym spotkała go na ulicy, nie miałabym najmniejszych wątpliwości co do tego, że chcę się z nim umówić, być może w przyszłości spotykać. Ale w sytuacji, w której oboje się znajdowaliśmy, coś takiego wydawało się szaleństwem. Horanowi z pewnością zależało na ukończeniu praktyk, a ja mimo wszystko wolałam nie zostać wyrzucona ze szkoły za spoufalanie się z „tymczasowym nauczycielem”.
Dlatego też z poczuciem kompletnej beznadziei zwlekłam się z łóżka i bez słowa sprzeciwu powędrowałam do szkoły, gdzie trzecią lekcją była matematyka. Nie powiedziałam ani słowa, kiedy Niall czytał na głos oceny z wczorajszej kartkówki i bez zająknięcia podał, że dostałam z niej piątkę. Jedyne, na czym byłam w stanie się skupić, to uczucie całkowitej rezygnacji. Bo co mogłam zrobić, skoro nie dawał mi żadnego wyboru? Nie zmuszał mnie do niczego, ale też nie dawał mi złudzeń, że zacznie traktować mnie normalnie.
Mimo wszystko nie byłam głupia i poprzedniego wieczoru odrobiłam zadanie domowe tak, jak chciał tego Niall. Może i czułam się jak ostatnia idiotka, ale wiedziałam, że tak czy siak dostanę za pracę domową kolejną piątkę i wolałam chociaż w minimalnym stopniu zapracować na nią samodzielnie. Tak więc, kiedy w połowie lekcji Horan przeszedł się po klasie, zbierając nasze zeszyty, byłam chyba jedyną osobą, która nie wydawała się zaskoczona takim obrotem sytuacji. Oddałam bez słowa swój notatnik, ignorując natarczywe spojrzenie Nialla i modląc się, by ta lekcja jak najszybciej dobiegła końca.
Horan zostawił nas samych sobie, przeglądając w milczeniu zebrane zeszyty. Mogłabym przysiąc, że nie sprawdza dokładnie rozwiązanych zadań, a tylko wyniki i za sam fakt, że ktoś pofatygował się, by cokolwiek napisać, mógł dostać trzy. Niall nie był osobą, która chciałaby udupić wszystkich dla własnej satysfakcji. Był dużo łagodniejszy w ocenianiu niż pan Walker i szedł nam na rękę kiedy tylko tego chcieliśmy.
Za kilka tygodni jego praktyka w tej szkole dobiegnie końca. Co wtedy?

Wolnym krokiem przemierzałam szkolny korytarz, bez większego zainteresowania kierując się w stronę gabinetu biologicznego. Biologia nie była ani moją mocną stroną, ani przedmiotem, który uważałabym za jakoś specjalnie potrzebny mi do dalszego funkcjonowania, ale chodzić na lekcję i tak musiałam. W moich aktach było już sporo zapisów, które nie powinny się były pojawić, a ja nie chciałam wpakować się w jeszcze większe kłopoty. Już miałam wbiec na prowadzące na drugie piętro schody, kiedy poczułam silny uścisk w okolicy łokcia i ktoś przyciągnął mnie do siebie, uniemożliwiając mi jakikolwiek ruch. Odwróciłam się szybko, nie ukrywając zdezorientowania i moje oczy natychmiast natrafiły na charakterystyczny błękit tęczówek Horana.
- Szukałem cię – powiedział cicho, odciągając mnie trochę bardziej na bok.
Chyba miał nadzieję, że nie zwróci na nas uwagi przechodzących nieopodal uczniów, ale niezbyt mu to wyszło. Spojrzenia większości z nich skierowane były prosto na nas i mogłam niemal usłyszeć te stłumione szepty, które lada moment miały przerodzić się w plotki dotyczące mnie i jego. W tym momencie naprawdę przeklinałam te cholerne rumieńce, które pojawiały się na moich policzkach zawsze w towarzystwie Horana.
- Mogę panu w czymś pomóc? – spytałam grzecznie, znacząco spoglądając na moją rękę, na której wciąż zaciskał palce.
Westchnął tylko i puścił mnie, odsuwając się ode mnie nieco. Nie chciałam wzbudzać żadnych podejrzeń dotyczących naszej relacji dla swojego i jego dobra, ale on najwyraźniej nic sobie z tego nie robił. Mógł chociaż poczekać do końca lekcji, a nie zaczepiać mnie na środku korytarza na oczach kilkudziesięciu osób.
- Jeśli to ma być twój sposób na stwarzanie pozorów, to chyba trochę na to za późno – mruknął kąśliwie, ale szybko zmienił swój ton na łagodniejszy. – Mogę dzisiaj trochę spóźnić się na zajęcia, więc po prostu otwórz drzwi i wpuść resztę do środka. I zaczekaj na mnie na korytarzu.
Zaczekaj na mnie na korytarzu. Po co miałabym do robić? Wiedziałam, czego ode mnie chce i wiedziałam też, że nie wpakuję się w podobne bagno z własnej woli. Mógł robić, co mu się rzewnie podobało, ale dla mnie to nie stanowiło większego znaczenia.
- Dlaczego mam na ciebie czekać? – zapytałam, kątem oka obserwując stojących nieopodal uczniów.
- Chyba powinniśmy porozmawiać na osobności – odparł i odwrócił się, najwyraźniej chcąc na tym skończyć naszą rozmowę, ale w porę złapałam go za rękaw koszuli.
Przyciągnęłam go chyba trochę zbyt władczo i raczej nie wyglądało to naturalnie, ale nie skomentował tego w żaden sposób, tylko przewrócił oczami. Najwidoczniej chciał mi przekazać, że niepotrzebnie robię dramę.
- I sądzisz, że korytarz szkolny i zajęcia wyrównawcze z matmy to odpowiednie okoliczności do przeprowadzenia takiej rozmowy?
- A masz lepszą propozycję? – mruknął z sarkazmem.
- Każda jest lepsza od twojej – odparłam, krzyżując ręce na piersi.
Westchnął, zmęczony tą krótką wymianą zdań i przymknął na moment oczy,  chyba nie chcąc się ze mną dłużej kłócić.
- Zrobimy, jak będziesz chciała – powiedział w końcu i odszedł, rzucając mi wcześniej klucz do gabinetu.

Dzień szósty
Mogłabym przysiąc, że czekając na pojawienie się Nialla, denerwowałam się nieporównanie bardziej niż przed jakimkolwiek sprawdzianem czy kartkówką. Uczniowie siedzieli już w klasie, przez cienkie, drewniane drzwi słyszałam ich stłumione krzyki i urywki rozmów. Nudzili się, ale czekanie w spokoju było w gruncie rzeczy lepsze niż rozwiązywanie zadań i męczenie się z obliczeniami. Na korytarzu pozostałam tylko ja, opierając się plecami o ścianę, licząc po raz kolejny wszystkie podłogowe kafelki w zasięgu mojego wzroku. Niezbyt świadomie przygryzałam z nerwów dolną wargę tak, że po kilku minutach poczułam w ustach słony smak krwi.
Gdy w końcu usłyszałam odbijające się po pustej szkole echo jego kroków, odepchnęłam się od ściany, rzucając mu niecierpliwie spojrzenie. Chciałam pokazać mu, że jestem zła i zdeterminowana, żeby utrzymać naszą relację na jak najbardziej normalnym poziomie, ale jego widok szybko mnie zdekoncentrował. Pokonywał kolejne dzielące nas metry, nie odrywając wzroku od moich oczu. Speszona jego natarczywym spojrzeniem odwróciłam głowę, bo nagle pusta ściana po mojej lewej stronie wydała się niezwykle interesująca.
- Zaczekałaś – zauważył z nieukrywanym zdziwieniem – Sądziłem, że miejsce i czas nie odpowiadają twoim wymaganiom.
W jego głosie słychać było odrobinę sarkazmu, ale wiedziałam, że nie chodziło mu o sprawienie mi przykrości. Na jego ustach pojawił się delikatny uśmiech, kiedy podszedł do mnie, pozostawiając mi tym razem trochę strefy osobistej.
- Bo nie odpowiadają – mruknęłam, w końcu zebrawszy się na odwagę, by na niego zerknąć. – Ale chciałabym mieć już tą rozmowę za sobą.
Skinął głową i zamilkł na chwilę, wsłuchując się w odgłosy dochodzące z klasy, jakby chciał sprawdzić, czy nikt nie próbuje nas podsłuchać. Nie odezwałam się, przez cały ten czas wpatrując się w idealny profil jego twarzy. Był piękny, to nie ulegało wątpliwości.
- Jesteś na mnie zła – bardziej stwierdził niż zapytał, spoglądając uważnie w moje oczy i ani na moment nie odrywając od nich wzroku. – Chciałbym wiedzieć, dlaczego.
Prychnęłam z irytacją, gotowa w każdej chwili stąd odejść, ale ostatecznie powtrzymałam się od tego. Chyba faktycznie powinniśmy wyjaśnić sobie kilka spraw, zanim sprawa zacznie gmatwać się jeszcze bardziej.
- Bo wpędzasz mnie w kłopoty? – zasugerowałam chłodno.
Ściągnął brwi, a jego usta rozwarły się nieznacznie, jakby nie miał pojęcia, o co mi chodzi. A przecież to było takie oczywiste. Nie mogliśmy prowadzić takiego układu, nie licząc się z tym, że prędzej czy później ktoś dowie się o wszystkim.
- Powiedziałem ci przecież, że nie zrobię nic wbrew twojej woli – powiedział cicho i podszedł o krok bliżej. – Chcę dla ciebie dobrze, aż tak ciężko ci to zrozumieć?
- Więc zacznij traktować mnie normalnie – zasugerowałam, topiąc się pod wpływem spojrzenia jego błękitnych tęczówek.
Na jego twarzy pojawił się delikatny uśmiech, który jednak zniknął równie szybko, jak się pojawił. Poczułam dotyk jego ciepłych palców na swojej twarzy, zanim zdążyłam chociażby zastanowić się, co zamierza zrobić. Chłopak ujął mój podbródek, zmuszając mnie tym samym do podniesienia na niego wzorku.
- Jak mam to zrobić, skoro lubię cię bardziej niż pozostałych? – zapytał prawie bezgłośnie, gładząc kciukiem skórę mojej twarzy.
Dlaczego się nie odsunęłam? Dlaczego pozwalałam mu na to wszystko? I dlaczego, do cholery, czułam się tak cudownie, kiedy mnie dotykał? Zacisnęłam mocno powieki, usiłując powtrzymać łzy, które z niewiadomych przyczyn cisnęły się do moich oczu.
- Nie wiem – odparłam po prostu.
Naprawdę nie wiedziałam. I obawiałam się przy tym, że ja też nie potrafiłabym traktować go normalnie. Patrzeć na niego jak na zwyczajnego praktykanta, który i tak za jakiś czas zniknie, nie czuć przyspieszonego bicia swojego serca, gdy patrzył w moją stronę…
- Ja też nie – szepnął i odsunął się ode mnie.
Miejsce, w którym jeszcze przed sekundą mnie dotykał, zapiekło. Nie wiedziałam tylko, czy bolał mnie fakt, że w ogóle sobie na to pozwolił czy może to, że jego dłoń zniknęła.
- Niczego od ciebie nie wymagam – powiedział spokojnie. - Po prostu bądź tu i nie rób niczego, co mogłoby nam obojgu zaszkodzić. A teraz wejdź do klasy, zaraz do was przyjdę.
Skinęłam w milczeniu głową i nacisnęłam klamkę, oddzielając nas drewnianymi drzwiami gabinetu matematycznego.

Kiedy wszedł do klasy, siedziałam już na swoim miejscu. Usiłowałam za wszelką cenę na niego nie patrzeć, bo nie chciałam sobie samej wszystkiego utrudniać. Wystarczyło jedno spojrzenie, żeby jego urok osobisty kompletnie mnie zdekoncentrował i po raz kolejny namącił mi w głowie. Nie chciałam odwzajemniać jego spojrzeń, nie chciałam, by kąciki moich ust unosiły się  do góry z każdym posłanym w moją stronę uśmiechem. Pragnęłam tylko jednego. Żeby dał mi święty spokój i nie komplikował mojego życia bardziej niż było to konieczne.
Czułam na sobie jego wzrok, kiedy zasiadł za biurkiem, podpierając się na łokciu. Wiedziałam, że próbuje zmusić mnie do spojrzenia na niego, ale skutecznie ignorowałam wszystkie jego starania. Jego oczy powoli przesuwały się, rejestrując każdy centymetr mojego ciała, a na moje policzki powoli wkradał się rumieniec.
Jak długo uda mi się utrzymać między nami ten niewidzialny mur?


Skarby, to jest na pewno ostatnia część tego imagina dodana przeze mnie przed wyjazdem :) Mam nadzieję, że uda mi się poświęcić trochę czasu przez kolejne dwa dni tak, żeby napisać kilka następnych - wtedy mogłabym dodać je w ciągu tych dwóch tygodni :) Część o Lou pojawi się raczej po moim powrocie (26.07), bo muszę się nad nią zastanowić. 
A teraz pytanie do was: czy chcecie, żeby ten imagin trwał jeszcze trochę? Jeśli wam się podoba, to mam już w głowie znaczną część fabuły i myślę, że dokończenie tego imagina zajmie mi jeszcze sporo części. Jeśli nie chcecie, to oczywiście maksymalnie go skrócę :)
Tak więc... dajcie znać co i jak i proszę, żebyście pozostawili swoją opinię na temat tej części xx
Kocham
~W

73 komentarze:

  1. Cudowny imagin :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Boże! Jak zwykle genialne!
    Masz pisać kolejne części i niech nas kolejna strasznie zadziwi(oczywiście nie, żeby go odepchnęła).!
    Strasznie źle się czułam czekając na kolejną część i za dużo z niej nie wywnioskowałam.
    Miłego wyjazdu : )

    OdpowiedzUsuń
  3. Kolejne części ! to jest po prostu boskie :D ogólnie niech będzie więcej imaginów o niallu ♥

    OdpowiedzUsuń
  4. Ahgadha boski imagin *.* . Ja bym wolała gdybyś go troszeczke skróciła bo nie mogę się doczekać kolejnych wydarzeń, które spotkają bohaterkę. Całuję i pozdrawiam i życzę udanego wyjazdu <3
    Madzia.

    OdpowiedzUsuń
  5. Niesamowite! ;D Oczywiście, że chcemy, aby jeszcze długo trwał. ;p
    Udanego wyjazdu. ;* Ale wracaj do nas szybko. <3 xd
    ~M.

    OdpowiedzUsuń
  6. pisz pisz pisz !!!!! jak najdłuższy ten imagin !! :) nich będzie zabójczo duużooo części :) każdy szczegół :) i nich będą RAZEM !!!!!!! udanego wyjazdu :) heh tak sie składa że jak ty już wrócisz to pojade na kolonie :) i przez 10 dni nie będe cię czytać bo nie będe miała dostępu do neta :/ ale jak wróce to wszystko nadrobie :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. zobaczę, co da się zrobić :D udanego wyjazdu, skarbie! baw się dobrze na kolonii xx ~W

      Usuń
  7. nie będzie Cię przez dwa tygodnie:O o nie, nie wytrzymam:O ale miłego wypoczynku życzę:*
    chcemy dużo Nialla, jak najwięcej Nialla!

    OdpowiedzUsuń
  8. To jest naprawde najlepszy imagin jaki czytałam!
    normalnie BUIUWEUUDHAIIODS *___*

    http://polskie-opowiadania-1d.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  9. Cuuudo ! Nich będzie więcej części <3 Życzę udanego wyjazdu. ^^

    OdpowiedzUsuń
  10. Dziewczyno... nie wiem, jak ty to robisz, ale ja też tak chce! *____* Skoro masz pomysł na kilka części to pisz, bo to jest zarąbiste! A im więcej szczegółów tym lepiej ;D życzę miłego wyjazdu, baw się dobrze xx

    OdpowiedzUsuń
  11. To opowiadanie jest genialne więc byłoby super gdyby było dłuższe !!! Proszę dodaj następną część !!!

    OdpowiedzUsuń
  12. I chce dużo częsci... Imagin jest świetny. Genialny pomysł :D

    OdpowiedzUsuń
  13. Kontynuuj go. ;) Jest zaje...

    OdpowiedzUsuń
  14. Jest świetny . ! ♥ I kontynuuj go, tak żeby było sporo części . KOCHAM JAK PISZESZ . ^^

    OdpowiedzUsuń
  15. fajnie gdyby było długie ale czekanie na kolejną część jest męczące więc zrób jak uważasz :) a ta część zajebista <33

    OdpowiedzUsuń
  16. prosze nie kończ ;p zajebisty imagin ;)

    OdpowiedzUsuń
  17. Matkooo <33 ZAYEBISTE! *O* Tylko szkoda, że tak długo będziemy czekać ;/ Ale dam radę :D Aa .. I tak! Niech będzie jak najwięcej części! Niech będzie to meega długie *-* Ale żeby był happy end xD Jestem tylko ciekawa kiedy będzie pocałunek *-* Fajnie by było, gdyby dziewczyna palnęła tak nagle 'pocałuj mnie'. Ale to by było zarąbiste *-* Ale ty masz pewnie i tak Boskie pomysły <33 Aa .. I udanego wyjazdu! :D

    Czekam na NN ;* Weenyyy <333333333333

    OdpowiedzUsuń
  18. Cudeńko jak zawsze!! czekam na nexta mam nadzieję, że pojawi się on od razu jak wrócisz :D
    Udanego wyjazdu :*/N

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję, cieszę się, że Ci się podoba ♥ a kolejne części pojawią się w czasie mojego wyjazdu, jeśli dobrze pójdzie, bo jestem w trakcie pisania :D

      Usuń
  19. Pisz dalej proszę cię . To co piszesz jest na prawdę świetne . Nie skracaj tego , bo krócej będę ( i pewnie nie tylko ja ) mogła się cieszyć ... Jeeeju , kocham to opowiadanie i z niecierpliwością będę czekała na kolejny rozwój akcji . Niech będzie nawet jeszcze ze 100 części , a ja i tak cały czas będę czytała ! Kurde , kocham cię za to . Masz niebywały talent .. C:
    No to się rozpisałam .
    MIŁYCH WAKACJI CI ŻYCZĘ I WENY OCZYWIŚCIE <3

    OdpowiedzUsuń
  20. Wspaniały tylko dlaczego ona/ja sie tak opieram przecież to Niall Horan.Jak by był kanaren w tramwaju to bym z nim została :P
    Weny życzę!!

    OdpowiedzUsuń
  21. Uwielbiam ten imagin. Jest świetny, fajny styl, pomysł... Pisz jak najwięcej części, czekamy <3 /Rebelle

    OdpowiedzUsuń
  22. Kontynuuj! Ale jeśli zacznie się romans to błagam - nie zaszkodź im! Niech nikt sie nie dowie!!!

    OdpowiedzUsuń
  23. Część wspaniała, tak samo jak 3 poprzednie <3
    Oczywiście, chcemy, żeby imagin miał jak najwięcej części, NIE skracaj go w żadnym stopniu, proszee xoxox
    Udanych wakacji (Londyn, jak dobrze pamiętam?) no i oczywiście jak najwięcej wspaniałych pomysłów na dalsze części tego imagina, z resztą, chyba nawet nie są ci potrzebne, bo piszesz WSPANIALE, i to nie jest przesadzone.
    Szczerze?
    Wolę czekać dłużej, ale, żeby było więcej części, niż czekać krócej, a gdyby miało być mniej części <3 <3
    W skrócie:
    CUDOWNY IMAGIN I CZEKAM NA NEXT XOXOXOXOX
    KOCHANA JESTEŚ <3

    OdpowiedzUsuń
  24. Rewelacyjny! Pisz jeszcze <3

    OdpowiedzUsuń
  25. Dłuższy będzie lepszy. Będzie mozna lepiej sie wczuć i poznać bohaterow ;) część jak zawsze świetna, ale
    moglabys dodac jakiegos dreszczu tej historii. No wiesz, czegos kompletnie niespodziewanego ;D
    Btw. Milego pobytu i niezapomnianych wakacji ;**

    OdpowiedzUsuń
  26. bardzo bym chciała żebyś nie skracała tego imagina no bo... no bi jest świetny!!!!!


    PS.życzę udanego wyjazdu :)


    Rubbis


    OdpowiedzUsuń
  27. Pisz tak dużo części tego imagina jak tylko będziesz mogła. Ja nie wyobrazam sobie żeby to mogło się skończyć np.w następnej części.
    Ponieważ to jest BOSKIE!!!
    PS.Udanych wakacji <3

    OdpowiedzUsuń
  28. Ten imagin jest cudowny i jeśli masz pomysł na jego kontynuację, to zdecydowanie chciałabym, żebyś się z nami nią podzieliła xx

    OdpowiedzUsuń
  29. Zdexydowane lepszy bylby dlugi iagin. Cudnie opisujssz molejne dnj. Rob tak dalej

    OdpowiedzUsuń
  30. Zabieram sie za napisanie tego komentarza i jakos nie moge dobrac odpowiednich slow. Wiec moze bedzie lepiej, jak napisze po prostu - Twoje imaginy sa niesamowite i maja w sobie to wazne COŚ, a ten z Niallem.. jest po prostu NIE.SA.MO.WI.TY. Pomijajac fakt, ze absolutnie kocham Nialla (btw - ja tez jestem za tym, zeby bylo jeszcze duzo czesci, fabula jest super i mimo popularnego motywu przewodniego, zrobilas z tego cos niesamowitego i niepowtarzalnego) to powaznie, jest to jeden z najlepszych imaginow, jakie kiedykolwiek przeczytalam. Podoba mi sie to, ze trzymasz nas tak w napieciu (nie lubie imaginow, gdzie bohaterka jest juz z ktoryms z chlopcow w zwiazku w pierwszej czesci -,-). Z niecierpliwoscia czekam na kolejne czesci tego imagina (i o Lou, "wieziennego" :D) i nie wiem, jak przezyje te dwa tygodnie. W kazdym badz razie - milych wakacji :)
    A i jeszcze jedno. Matko Moja, Dziewczyno, jak Ty swietnie piszesz!
    ~Olly
    www.directionersimagination.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  31. Uwielbiam tego imagina. Chciałabym, żeby trwał i trwał, i trwał...
    BaliBliss

    P.S.
    Zapraszam do siebie:
    http://opowiadania-balibliss.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  32. Pisz pisz jak najwięcej części bo ten imagin jest niesamowity . Masz talent kochana <333 Gratulację i udanegi wyjazdu : >

    OdpowiedzUsuń
  33. Otóż ja, Małgorzata Styles rozkazuje Ci aby ten imagin miał dużo, dużo części. Bądź zaszczycona,że pofatygowałam się o komentarz bo na ogół tego nie robię (jestem strasznie leniwa) ,ale to muszę skomentować. Ten imagin jest jdysgagsfafahagshsgsg. Ten blog to drugi zaraz po tłumaczeniu Dark'a najlepszy blog na mojej liście najlepszych blogów. (Tym też możesz być zaszczycona bo jestem niesamowicie wybredna jesli chodzi i jakość i styl imaginÓw ) KCKCKCK. I na koniec mam pytanie, proszę o odpowiedź : ile lat ma bohaterka, a ile Niall ?? I czy będzie jakaś pikantna scena pomiędzy nimi?? (hahahahahahahaha zboczona ja 69)bo ja bym chciała. .. hah

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję, skarbie i oczywiście czuję się zaszczycona :D Cieszę się, że to, co piszę, wam się podoba, bo naprawdę wkładam w to całe swoje serduszko :)
      A co do pytań: ile lat ma główna bohaterka, a ile Niall? Dziewczyna chodzi do liceum, wykreowałam ją na siedemnaście/osiemnaście lat. W jednej z części dziewczyna mówi, że Horan wygląda na trzy lata starszego, a więc wiek jest mniej więcej odpowiedni do rzeczywistego - ok. dwadzieścia/ dwadzieścia jeden lat :)
      bardzo dziękuję Ci za komentarz xx ~W

      Usuń
    2. Ach, no i jeszcze pikantna scena. Zboczeńce małe! Nie wytrzymacie bez czegoś takiego, prawda? :D nie mogę powiedzieć, bo nie będzie zaskoczenia taką sceną czy jej brakiem xx

      Usuń
    3. Hahahahah

      Usuń
  34. Cudowny jak zawsze, niech będzie więcej części, prooooszę. Ten imagin z niallem jest poprostu boski,najlepszy. Kocham go i czekam :)

    OdpowiedzUsuń
  35. Oczywiście, że ma być jak najwięcej części ;)
    Uwielbiam to opowiadanie. Jest inne, co jak najkorzystniej wpływa na jego odbiór. Długo szukałam imaginów, gdzie któryś z chłopców byłby nauczycielem. Czytałam tylko jeden, ale Twój bije go na głowę. Strasznie zazdroszczę Wam dziewczyny takich pomysłów i umiejętności stworzenia z nich świetnych opowiadań. ;)

    OdpowiedzUsuń
  36. Kocham to opowiadanie i proszę o te długie część. Nie skracaj.

    OdpowiedzUsuń
  37. Jest wspaniały! :D Musisz napisać kolejne części! Czekam na nie z niecierpliwością! :D

    OdpowiedzUsuń
  38. Chcemy kolejnych części ! :D Fajnie jak te części byłyby trochę dłuższe ; )

    OdpowiedzUsuń
  39. Cudny imagin *.* czekam na next->

    OdpowiedzUsuń
  40. Boskie!!!!
    -katherine

    OdpowiedzUsuń
  41. Pisz, pisz jak najdłużej tego imagina! Zajebisty!!! :D

    OdpowiedzUsuń
  42. Ta historia jest zarąbista! Pisz jak najdłużej. Ja też jutro( czyli dwunastego) wyjeżdżam, ale na kolonie. Życzę ci weny i żeby kolejna części pojawiła się jak najszybciej :D

    OdpowiedzUsuń
  43. Pisz, pisz, pisz!!! To jest takie piękne, naprawdę. Nie wiem co napisać. Jak dla mnie ten imagin może mieć jeszcze sto części.

    OdpowiedzUsuń
  44. jak najdłuższyego błagam. Boże jak czytam to co piszesz to mam tak zajebiste motylki w brzuchu że nie wytrzymuję ;P kocham cię <3 ~BiBi

    OdpowiedzUsuń
  45. KONTYNUUJ TO OPOWIADANIE, MOŻESZ NAPISAĆ NAWET 912374612378946178923346789 CZĘŚCI, BO JEST WSPANIAŁE!
    To przez co przechodzą, jak próbują się powstrzymać, i jak bardzo się frustrują, a zwłaszcza ta część którą jest czytelnik, czyli JA, jest ogromnie dobrze opisana, i powoduje, że odczuwam te uczucia. Jako Niall Girl, jedyne co mogę teraz napisać, to to, ze Cię kocham, za to że stworzyłaś ( i nadal tworzysz ) to opowiadanie, brakowało mi tego na tej stronce i nie tylko. Jest naprawdę wspaniałe. Nie mogę się doczekać kolejnej części.. No i oczywiście życzę Ci MIŁEGO WYJAZDU :) Trzymaj się ♥

    OdpowiedzUsuń
  46. nie martw się, pisz jak najdłużej, ten imagin jest świetny <3<3

    OdpowiedzUsuń
  47. Cudooo, napisz tak jak ci najlepiej. Milego wyjazdu

    OdpowiedzUsuń
  48. Pisz jak najdłuższe!!! To jest zaiste!! :) <3 Zakochałam się w tym. ! Dwa kciuki w górę. ^^

    OdpowiedzUsuń
  49. Nie kończ go. Podoba mi się on bardzo. Jestem ciekawa kolejnych części i twoich pomysłów,
    Życzę miłego wyjazdu.
    Pozdrawiam @JustinePayne81

    OdpowiedzUsuń
  50. Pisz, pisz jest świetny, genialny! Nie wiem co jeszcze powiedzieć :D Zakochałam się!!
    Czekam na nexta.
    I jeszcze tak z ciekawości chciałabym się zapytać, gdzie wyjeżdżasz? :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Cieszę się, że Ci się podoba :D postaram się dodać kolejną część jak najszybciej. Wyjeżdżam do Londynu, ale wrócę, zanim się obejrzycie xx

      Usuń
  51. Jestem jak najbardziej na tak, żebyś jeszcze trochę pociągnęła ten imagin :)
    Życzę udanego wyjazdu i dużo weny na kolejne części xx

    OdpowiedzUsuń
  52. Asdfghjkl myślałam, że dojdzie przynajmniej do pocałunku
    Już nie mogę się doczekać kolejnej części :D
    +jeżeli część o Lou pojawi się 26, to akurat w moje urodziny :)
    UDANEGO WYJAZDU <3

    OdpowiedzUsuń
  53. Cudoo! *-*
    Kontynuuj to jak najdłużej ;)
    Udanych wakacji w Grecji!

    OdpowiedzUsuń
  54. Pisz dłużej te opowiadanie! Błagam Cię!!!!!!!!!! Kocham to <3

    OdpowiedzUsuń
  55. Hahaha, jak dla mnie może trwać już wiecznie :D
    Ale niech on ją w końcu pocałuje, bo mnie nosi! xD Boziu, ubóstwiam, po prostu ubóstwiam! <33
    Miłego wyjazdu ;)) Pozdrów ode mnie Londyn! :>
    Gabrychaa ;**

    OdpowiedzUsuń
  56. Pisz pisz jak najdłużej !! Proszę :***

    OdpowiedzUsuń
  57. Awww ZAJEBISTY!
    Po prostu kochaaam to!
    Twoje imaginy są cudne, uwielbiam sposób w jaki je piszesz, jak dobierasz każde słowo, tak że tw opowiadanie z każdą linijką jest coraz lepsze i jeszcze bardziej wciągające :**
    To co rb jest niesamowite *-*
    Podziwiam Cię! Chciałabym aby ten imagin ciągnął się w nieskończoność :D
    Na pewno przeczytam każdą jego część!
    Weny :**
    Ale tb i tak jej nie brakuje xdxd wszystko tu jest dopięte na ostatni guzik ;)
    -------------------------------

    najlepszepolskieimaginyonedirection.blogspot.com--> zapraszam :-)

    OdpowiedzUsuń
  58. Super! Kocham te imaginy <3 nie moge sie doczekac nastepnej czesci :** pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  59. Świetne są te imaginy.
    Zapraszam do mnie: larrystylinsonandintruder.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  60. Dodaj kolejną część jak najszybciej, a imagin ma trwać jak najdłużej. Amen.

    OdpowiedzUsuń
  61. Pisz,pisz,pisz nastapna cześć...Kocham to <333333333

    OdpowiedzUsuń
  62. Pisz dalej. Nim dłuższy tym lepszy ;D

    OdpowiedzUsuń
  63. świetny i miłego wyjazdu życzę. x ily x

    OdpowiedzUsuń
  64. Twoje imaginy są takie ah... poprostu kocham *.*

    OdpowiedzUsuń
  65. Czekam na nexta a tak po za tym to imagin zajebisty <3

    OdpowiedzUsuń
  66. Cyba sobie żartujesz.To oczywiste że chcemy więcej części.Im więcej tym lepiej :D

    OdpowiedzUsuń

Szablon by S1K