#78 Liam (część 1)

Piątek. Kolejny zupełnie normalny wieczór. Niedawno wróciłam do domu. Uczelnia, biblioteka, zakupy.. Padłam wyczerpana na kanapę i rozkoszując się cudownym smakiem kakao przeglądałam bezsensowne programy telewizyjne. W tym dniu nie byłoby nic wyjątkowego gdyby nie fakt, że z przyjaciółmi wybieramy sie na imprezę urodzinową naszej znajomej. Do wyjścia zostało mi zaledwie półtorej godziny, a ja nie miałam ochoty nawet kiwnąć palcem. Jednak chęć spotkania się z przyjaciółmi i doznania jakiejkolwiek rozrywki wygrała. Leniwie wstałam z miejsca i udałam się w stronę łazienki by rozpocząć przygotowania.

Zostało mi zaledwie dziesięć minut, a ja w totalnej rozsypce. Przeklęłam pod nosem uporczywie susząc swoje gęste włosy. Szybki makijaż, sukienka, ostatnie dodatki i byłam gotowa. Zadowolona usiadłam na kanapie, licząc że odpocznę chociaż chwilę. Jednak i to nie było mi dane. Usłyszałam klakson samochodu. Zarzuciłam na ramiona płaszcz, chwyciłam w dłonie kopertówkę i prezent. Ruszyłam do wyjścia. W samochodzie przywitali mnie moi najbliżsi znajomi. Krótka rozmowa, wymiana zdań i już po chwili byliśmy na miejscu. Przed klubem tłoczyły się tłumy nastolatków próbujących wejść do środka. Na marne. Impreza zamknięta, jeśli twoje nazwisko nie widnieje na liście, nie wchodzisz.  Zmieszałam się na widok setki osób wyczekujących i zaklinających wszystkich do koła. Wyszłam z samochodu i poprawiłam włosy. Chwyciłam za rękę swoją przyjaciółkę i staraliśmy się wszyscy przecisnąć do wejścia. Christopher machnął ochroniarzowi przed nosem zaproszeniem, ukazał nasze nazwiska i juz po chwili weszliśmy do środka. Wewnątrz panował zupełnie inny nastrój. Muzyka, kolorowe reflektory oświetlały parkiet i osoby tańczące. Złożyliśmy życzenia solenizantce i już po chwili znaleźliśmy się w naszej loży.
Rozsiedliśmy sie wygodnie rozglądając się dookoła i lustrując wszystkich gości. Od razu moja uwagę przykuł pewien chłopak. Wraz ze swoim kolegą, siedzieli przy barze, rozmawiając i co chwilę zatapiając usta w kolorowym alkoholu. Zaczęłam się zastanawiać, kim on może być. Nie znałam wszystkich przyjaciół solenizantki. A szkoda.. Mimo to uporczywie przyglądałam się nieznajomemu. Jego osoba emanowała męskością, a za razem niebywałą delikatnością i niewinnością. Koszula, którą na sobie miał, idealnie podkreślała każdy szczegół jego perfekcyjnego ciała. To wszystko sprawiło, że miałam ochotę cały czas na niego patrzeć. Po raz kolejny przestawił do swoich pełnych ust szkło i upił łyk drinka. Wraz z każdym jego ruchem, nawet najmniejszym, moje ciało oblewała fala gorąca. Jednak nie dane mi było dłużej rozkoszować sie jego widokiem. Już po chwili zniknął z moich oczu.

Oparłam się o miękką kanapę, przywracając w myślach jego idealny wygląd. Nie potrafiłam na niczym się skupić, nawet wsłuchać się w paplanie mojej przyjaciółki. Moje zamyślenie nakłoniło Sydney do zamówienia alkoholu. Każdemu z nas wystarczyło kilka drinków, by poczuć się dużo lepiej. Całą paczką szaleliśmy na parkiecie, w pełni oddając się otaczającej nas muzyce. Dookoła mnie panował pełen ścisk. Ale nie przejmowałam się tym. Co chwilę czułam na sobie czyjś dotyk. Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie fakt że męskie, chłodne dłonie, nieprzerwanie od kilku minut wodziły po mojej talii. Zimny dreszcz przeszył moje ciało w momencie, gdy nieznajomy brutalnie przyciągnął mnie do siebie. Tracąc całkowicie poczucie bezpieczeństwa, odsunęłam jego dłonie na znaczną odległość. Jednak nie dawał za wygraną. Desperacko chwycił mnie za nadgarstki i odwrócił ku sobie. Nagły przypływ negatywnych emocji ustąpił wraz z widokiem, który ujrzałam. Przystojny chłopak, którego chwile temu bacznie obserwowałam, niewinnym spojrzeniem lustrował moja osobę oczekując jakiejkolwiek reakcji. Jednak w tym momencie nie byłam w stanie nic zrobić. Fala gorąca momentalnie ogarnęła całe moje ciało, a policzki oblały się parzącym rumieńcem. Widząc zakłopotanie z którym toczyłam teraz wojnę, wyswobodził moje, już obolałe od silnego uścisku nadgarstki. Uśmiechnął się niemrawo i dłonią pogładził kark.

-Zatańczysz?- zapytał lekko mrużąc oczy. 

Jak obiecałam, tak oto pojawiła się pierwsza część- taka trochę zapowiedź- imaginów z Liam'em :) Miała być później.. jednak jest dziś. Mam nadzieję, że chociaż troszkę się Wam spodoba i że pokażecie to w komentarzach! ♥

Dziękuję za wszystkie miłe słowa, które są dla nas bardzo cenne! Wydaje mi się, że ten imagin spełni niektóre z Waszych zamówień w naszej zakładce. Czekam na opinie i sugestie :)

Jeśli chodzi o imaginy z Harry'm.. Na dzień dzisiejszy ta seria została zamknięta, ale to tylko na dzień dzisiejszy. Możliwe że jeszcze kiedyś coś do tej serii napiszę :)

Kocham Was ♥ 

~K