ZMIANY- Pożegnanie

Cześć :) Tu Karola. Jak mówiłam.. nadchodzą zmiany i już teraz dowiecie się czego, a raczej kogo one dotyczą. Yhmm.. pierwszy raz nie wiem jak ani od czego zacząć i jakie dobrać słowa. Dziś jest 23 sierpień, dokładnie rok temu dodałam swojego pierwszego posta na tym blogu. I nie piszę tego po to by świętować rocznicę.. tylko po to żeby się z Wami pożegnać. Niestety, ale kończę pracę na tym blogu. Oczywiście jeśli dziewczyny pozwolą, wpadnę czasem, zaglądnę lub dodam coś..Ale nie o tym mowa.

Mam Wam tyle rzeczy do powiedzenia, ale nie wiem od czego zacząć, bo już się rozpłakałam. Jestem Wam po prostu wdzięczna! Dziękuję za ten idealny w każdym calu rok, dziękuję Weronice za szanse współtworzenia tego bloga. Kilka miesięcy temu nie pomyślałabym, że będziemy w trójce najlepszych polskich blogów z imaginami! To jedna z najlepszych rzeczy w moim życiu, Wy jesteście najlepszym co mnie w życiu spotkało. Oczywiście wiele zawdzięczam naszym kochanym chłopcom z One Direction.. gdyby nie oni, nie znalazłabym się w tym miejscu, wśród Was :)

 

Nie łatwo jest zostać. Ale jeszcze trudniej jest odejść.

To pożegnanie należy do jednych z najtrudniejszych. Nie chcę Was zanudzać tłumaczeniem się.. po prostu jest w życiu taki moment, kiedy wszystko podpowiada Ci 'coś trzeba skończyć, żeby zacząć coś zupełnie nowego'. Fakt, nie żegnam się na zawsze, nie umieram i nie przenoszę się na inną planetę.. mimo to czuję jakby jakaś część mnie odchodziła w niepamięć. Ale nie! NIE ZAPOMNĘ ANI WAS, ANI TEGO BLOGA! Nigdy nie zapomnę tych emocji, przeżyć, wielu łez, spowodowanych rozterkami i czy radościami. Nigdy nie zapomnę tych opowiadań, w których fantazjowałam o swoim lepszym życiu. Zawsze będę pamiętać jak wiele się od Was nauczyłam, bo to przecież Wy nauczyliście mnie wrażliwości i życia 'razem' na naszym blogu.

Mogę śmiało powiedzieć, że jestem dumna. Z siebie, z dziewczyn i z Was. Jestem dumna, że wspólnie osiągnęliśmy tak wiele.. i pomyśleć że to wszystko za sprawą pięciu najważniejszych w naszym życiu chłopców, a raczej mężczyzn. To dzięki nim się poznaliśmy, oni dostarczyli nam tylu pięknych chwil i emocji. Wierzę, że kiedyś będę miała okazję osobiście podziękować im za to wszystko co dla mnie zrobili. W tej chwili mam okazję podziękować Wam, więc.. DZIĘKUJĘ! DZIĘKUJĘ! DZIĘKUJĘ! Za każdy komentarz, za wsparcie i za wyrozumiałość oraz anielską cierpliwość. Za to, że potrafiliście mnie zawsze podnieść na duchu i zmotywować do dalszego tworzenia, właśnie dla Was:)

 Pisząc to płaczę jak wariatka, trzęsę się, a moje serce bije jak oszalałe. To chyba znaczy, że Was kocham?! Tak, kocham Was. Zawsze będę o Was pamiętać! Więc proszę.. i Wy nie zapomnijcie o mnie :)

Mam straszny mętlik w głowie.. szargają mną emocje, chciałabym Wam opisać wszystko to co czuję, opowiedzieć każde wspomnienie związane z tym blogiem. Ale to niemożliwe, nie ma słów, które opisałyby to, co przez ostatni rok działo się w moim życiu. Wspomnienia zachowam na zawsze, moje zapiski, udane i nieudane opowiadania także.

Szczególnie dziękuję Weronice, Majce i Agacie. Za cierpliwość do mnie, za wyrozumiałość i wspaniałą współpracę. Jesteście moimi najpiękniejszymi gwiazdeczkami, które rozświetliły moje życie i tchnęły w nie coś.. czego tak po prostu nie można opisać. Kocham Was moje Artystki! ♥

Może kiedyś jeszcze napiszę.. oczywiście jeśli będziecie chcieli! :)

Po raz ostatni, Wasza Karolina.

Kocham Was, pamiętajcie o mnie! 

  ♥